مقدمه: خواب یکی از مهمترین نشانه های سلامتی است که با افزایش سن بطور معناداری کاهش پیدا می کند. از سوی دیگر، یکی از عمده ترین مشکلات در اواخر زندگی، مشکلات مرتبط با کیفیت خواب و زندگی می باشد. از این رو، هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر فعالیت گروهی بر کیفیت خواب و کیفیت زندگی سالمندان مرد است.
روش: پژوهش حاضر، تحقیقی نیمه آزمایشی با پیش و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش سالمندان مقیم در آسایشگاه کهریزک بود. 30 سالمند بر اساس ملاک های ورود انتخاب و در دو گروه آزمایشی (15=n) و کنترل (15=n) تخصیص تصادفی شدند. گروه آزمایش فعالیت های فیزیکی گروهی را در طول ده جلسه (هفته ای دو جلسه، هر جلسه به طور متوسط 60 دقیقه) دریافت کردند. تحلیل آماری با استفاده از تحلیل کواریانس انجام شد. در این تحقیق از پرسشنامه شاخص کیفیت خواب پیتزبورگ (PSQI) و کیفیت زندگی (SF-36) نیز استفاده شد.
یافته ها: نتایج نشان داد که بر اساس آزمون آماری کواریانس، تفاوت معناداری بین کیفیت خواب سالمندان، قبل و بعد از فعالیت فیزیکی گروهی وجود داشت (sig=0.001). همچنین، تفاوت معناداری بین نمرات کیفیت زندگی سالمندان، قبل و بعد از فعالیت فیزیکی (sig=0.001) مشاهده شد.
نتیجه گیری: فعالیت های فیزیکی گروهی تأثیر مثبت معناداری بر روی کیفیت خواب و زندگی سالمندان دارند. لذا روانشناسان در مراکز نگهداری سالمندان می توانند فعالیت های فیزیکی گروهی را بعنوان رویکرد درمانی جایگزین یا روش مکمل در کنار درمان های موجود، برای کاهش مشکلات خواب سالمندان در نظر بگیرند.